Dr Miral Dizdaroglu urodził się w Turcji 7 kwietnia 1945 roku.. W roku 1968 otrzymał stypendium rządu Republiki Federalnej Niemiec i rozpoczął pracę w Centrum Badań Jądrowych, związaną z konserwacją żywności na drodze naświetlania promieniowaniem jonizującym. W roku 1971 na Uniwersytecie w Karlsruhe uzyskał stopień doktora z zakresu fizykochemii. Następnie dr Dizdaroglu podjął pracę w Instytucie Maxa Plancka, gdzie pracował przez 7 lat. W tymże Instytucie, zaproponował, jako pierwszy na świecie, mechanizm powstawania pęknięć w DNA pod wpływem wolnych rodników tlenowych. W roku 1978 dr M. Dizdaroglu został wyróżniony stypendium Amerykańskiej Akademii Nauk i wyjechał do USA, gdzie, w jednym z najbardziej renomowanych laboratoriów armii amerykańskiej (US Army Natick Laboratory), prowadził badania dotyczące wpływu promieniowania jonizującego na białka. Następnie przez rok wykładał chemię fizyczną w University of Maryland Baltimore County. W 1981 roku przenosi się do National Institute of Standard and Technology, gdzie pracował do śmieci. Tutaj dr M. Dizdaroglu przy pomocy chromatografii gazowej połączonej ze spektrometrią masową opracował nowatorską technikę rozdziału wolno-rodnikowych uszkodzeń zasad azotowych wchodzących w skład DNA.
Warto zaznaczyć, że dr Dizdaroglu opublikował 261 oryginalnych artykułów, w tym kilkadziesiąt napisanych na zaproszenie redakcji renomowanych czasopism naukowych. Wszystkie bez wyjątku ukazały się w najlepszych, specjalistycznych czasopismach indeksowanych. Doktor M. Dizdaroglu był jednym z najwybitniejszych ekspertów w dziedzinie analizy uszkodzeń materiału genetycznego (DNA). Opracował oryginalne możliwości metodyczne, co przyczyniło się do otwarcia nowego rozdziału w badaniach wpływu stresu oksydacyjnego na komórki umożliwiając analizę najbardziej istotnych biologicznie uszkodzeń składników komórek przez reaktywne formy tlenu - oksydatywnych modyfikacji DNA.
Jego pozycję w świecie nauki najlepiej uzasadnia bardzo wysoki indeks cytowań, ponad dwadzieścia pięć tysięcy razy i index Hirsza równy 83.
W uznaniu zasług dr M. Dizdaroglu Amerykańskie Towarzystwo Chemiczne (American Chemical Sciety) przyznało Mu w 1989 roku nagrodę Hillebrand Prize of the Washington DC. Znaczenie tej nagrody najlepiej uzasadnia fakt, że wielu jej laureatom przyznano w latach późniejszych nagrodę Nobla.
Dr Miral Dizdaroglu był związany z naszą Uczelnią. W latach 1991/99 prof. Ryszard Oliński, kierownik Katedry i Zakładu Biochemii Klinicznej, przebywał wielokrotnie na stażach naukowych w tym samym laboratorium (w sumie trzy lata). Dwóch innych pracowników Zakładu kierowanego przez Pana profesora Olińskiego - dr hab. Tomasz H. Zastawny i dr hab. Paweł Jaruga odbyło długoterminowe staże naukowe. Przebywający na długoterminowym stażu (ponad trzy lata) w National Cancer Institute (USA) dr hab. Karol Białkowski również ściśle współpracował z dr M. Dizdaroglu.
Dzięki bezpośredniej współpracy z laboratorium dr Mirala Dizdaroglu Uczelnia nasza została dwukrotnie wyróżniona Grantem Polsko-Amerykańskim II Funduszu im. M. Skłodowskiej-Curie:MZ/NIST-93-140, pt. „The role of free radical induced damage to DNA in cancer development” w latach 1993-1996;MZ/NIST-97-298, pt. „Involment of free radical induced DNA base damage in physiological and pathological process inside living cells” w latach 1998-2000. Oba zespoły pod kierownictwem Panów profesorów Dizdaroglu i Olińskiego mogły poszczycić się wieloma pracami naukowymi, przygotowanymi wspólnie a opublikowanymi w prestiżowych czasopismach naukowych.